Shorinji Kempo jako Organizacja

Hombu stało się centralą organizacji 25 grudnia 1948. Wówczas to pierwszą klasę stanowiło 4 uczniów. Ta młodzież stała się uczniami Kaiso. Na początku mieli cel „bycia lepszymi wojownikami”, ale Kaiso tłumaczył im: „Ludzie, którzy trenują Shorinji Kempo lub boks, nawet jeśli nie noszą broni, są jakby ją mieli, więc nie atakuj”. Ćwiczenia z Kaiso sprowadzały się do zbierania ludzi w Dojo, po czym Kaiso mówił do nich „złap mnie tu” i rzucał ich na matę. Studenci spędzali czas w Dojo starając się zobaczyć ruch i naśladować go, aby opanować technikę. W tym czasie Shorinji Kempo było traktowane jako tajna nauka, niedostępna dla osób z zewnątrz, więc szkolenie miało charakter bardzo indywidualny. Ludzie, którzy czekali na swoją kolej na nauki Kaiso opowiadali, iż stali w holu z drewnianą podłogą i słyszeli z innego pokoju tylko dźwięki upadków oraz okrzyków bólu, nie wiedząc, jaki rodzaj treningu jest w środku. Po chwili słychać było donośny głos Kaiso „Yoshi, Tsugi!” Co oznacza: „Dobrze, następny!”. Kolejna osoba wchodziła do pokoju na zajęcia indywidualne z Kaiso. W ten sposób każdy uczeń rozwijał się w zależności od swojego poziomu zaawansowania.
Do roku 1949 tylko 4 lub 5 nowych osób dołączyło do Kaiso. To była kolejna klasa. Jednak największym problemem z niską liczbą uczniów był fakt, iż Kaiso pochodził z Osaki. W tych czasach Tadotsu było miastem staroświeckim podchodzącym z dużą nieufnością do obcych. Pierwsi uczniowie przyprowadzili swoich znajomych, ale tylko kilku z nich chciało się uczyć Shorinji Kempo. Jednakże Kaiso przewidział, że liczba studentów wzrośnie. Pewnego dnia przyniósł bardzo dużą ilość odznak Shorinji Kempo i jeden z uczniów zapytał: „Sensei, co zamierzasz zrobić z tym wszystkim?” Kaiso spokojnie odpowiedział: „Nasze społeczeństwo będzie się rozrastać, a ilość studentów będzie coraz większa”. Po jakimś czasie Kaiso dał im wygrawerowane pierścienie i pasy ze sprzączką. Po tym ilość osób w organizacji zaczęła rosnąć.