​​

Wkrótce po osiągnięciu Oświecenia Budda miał wizję, w której ludzkość objawiła mu się jako ogromne pole usiane kwiatami lotosu. Niektóre z tych kwiatów były w całości zanurzone w mule, inne dopiero się powoli przezeń przebijały, a jeszcze inne zaczynały kwitnąć. Innymi słowy Budda ujrzał, że każdy człowiek jest w stanie rozwijać swój potencjał, a niektórym w szczególności wystarczyłoby tylko wskazać drogę. Budda zdecydował się więc, że będzie nauczał. Można powiedzieć, że wszystkie nauki buddyjskie wyrastają z tej wizji i starają się ją zrealizować, ponieważ mają na celu pomóc ludziom rozwijać się w kierunku Oświecenia.

Buddyzm postrzega życie jako proces nieustannych zmian. Praktyki buddyjskie starają się ten fakt wykorzystać, bo jeśli wszystko się zmienia, to znaczy, że i my możemy się zmienić na lepsze. Jeśli chcemy się zmienić, to będziemy musieli zacząć od umysłu, który ma kluczowe znaczenie - stąd właśnie tyle w buddyzmie metod do pracy nad nim. Najważniejszą z nich jest medytacja, dzięki której możemy rozwijać w sobie coraz pozytywniejsze stany umysłu tj. stany odznaczające się min. spokojem, koncentracją, świadomością oraz życzliwością. Poprzez medytację stan naszej świadomości się zmieni, zrozumiemy lepiej siebie i innych, a i samo życie stanie się lepiej zrozumiałe. Buddyści nie „misjonują” i nie zmuszają innych do nawrócenia się, starają się za to udostępnić buddyjskie nauki wszystkim zainteresowanym - ci zaś mogą z nich brać tyle, ile zechcą.